Nakon uspješno izvršene diverzije na njemački željeznički transport 25. februara 1945. godine (o akciji čitajte klikom ovdje) borci Prvog bataljona Šeste krajiške Narodnooslobodilačke udarne brigade su se povukli u selo Živalji. Umorni borci brzo su zaspali u seoskim kućama. Odvažni borci su bili na obezbjeđenju. Odjednom je zapucalo sa svih strana, sa brda oko Živalja. Sa krovova je padao kuršumima slupani crijep.
U prolazu kroz dvorište kuće u kojoj je bio Štab, komandant i politički komesar su pogledali jedan u drugoga i izgovorili istu misao “probijati se”!
S jednom četom desno je krenuo komandant, a s drugom lijevo politički komesar prema neprijatelju koji je dejstvovao s grebena. Ubrzo su sve čete razbile neprijatelja na svojim pravcima napada i izbile na obalu koja se spušta prema Kaknju i dolini Bosne. Treća četa je zaposjela izlaz iz ove jaruge u Kakanj, a Prva je krenula niz jarugu. Druga je tukla neprijateljske vojnike koji su željeli da se izvuku iz jaruge na njenu desnu obalu.
Za Prvi bataljon nastupio je potpuni obrat situacije u veoma kratkom vremenu. Najneobičniji u Narodnooslobodilačkom ratu. Naime, iz situacije potpunog okruženja od neprijateljskih snaga, uspio je da okruži neprijatelja i pripremi mu potpuno uništenje. Takve su prilike bile veoma rijetke u toku rata i u ratovima uopšte. Dogodilo se to kada su čete Prvog bataljona probile neprijateljske položaje, a bataljon se spustio u dolinu rijeke Zgošće u pravcu Balića, gdje je bio odsječen. U dolini ove rijeke nastao je veliki metež kakav se rijetko mogao vidjeti.
Iz ove borbe gotovo svaki borac je donio po dvije puške. Strojnice su bile o vratovima, puškomitraljezi na ramenima, zaplijenjene su ručne bombe, redenici i kutije municije, ručni bacači, mine, oficirske torbice, ranci itd.
Plijen je iznosio 87 pušaka, 9 puškomitraljeza, 6 strojnica, 14 pištolja, dva ručna bacača, 15.000 metaka, 70 mina za ručne bacače, 5 dvogleda, 5 oficirskih torbica, 42 ranca i dosta druge opreme.
